Το στρες ¨τροφή¨ της κατάθλιψης

  Η ευαισθησία του ανοσοποιητικού συστήματος ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης ή άγχους, οι επιστήμονες αναφέρουν, σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη στο Icahn της Ιατρικής Σχολής του Mount Sinai και δημοσιεύθηκε στις 20 Οκτωβρίου στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS).


Η φλεγμονή αποτελεί την απάντηση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μόλυνση ή ασθένεια και έχει συνδεθεί με το στρες από καιρό. Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι η κατάθλιψη και το άγχος συνδέονται με αυξημένα επίπεδα στο αίμα των φλεγμονωδών μορίων και των λευκών αιμοσφαιρίων μετά από επιβεβαιωμένη διάγνωση. Παρέμεινε ασαφές εάν μεγαλύτερη φλεγμονή ήταν παρούσα πριν από την έναρξη της νόσου.

Συγκεκριμένα, η νέα μελέτη μέτρησε την κυτοκίνη IL-6 σε μη επιθετικούς ποντικούς πριν και μετά από συνεχές κοινωνικό άγχος που προκαλείται από ένα επιθετικό ποντίκι. Βρήκαν ότι τα επίπεδα IL-6 ήταν υψηλότερα σε ποντικούς που ήταν περισσότερο ευαίσθητοι στο στρες. Βρήκαν επίσης ότι τα επίπεδα των λευκοκυττάρων (λευκά αιμοσφαίρια που απελευθερώνουν IL-6) ήταν υψηλότερα στους ποντικούς που ήταν επιρρεπείς στο στρες πριν από την έκθεσή τους στο στρες. Οι ερευνητές στη συνέχεια αξιολόγησαν τα αυξημένα επίπεδα της IL-6 σε δύο χωριστές ομάδες ασθενών που έχουν διαγνωστεί με Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή.


Τα αποτελέσματα της μελέτης περιστρέφονται γύρω από το περιφερικό ανοσοποιητικό σύστημα, ένα σύνολο των βιολογικών δομών και διαδικασιών στους λεμφαδένες και άλλων ιστών που προστατεύουν έναντι της νόσου. Η φλεγμονή είναι ένας ένοχος πολλών ασθενειών. Υπό κανονικές συνθήκες, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιλαμβάνεται μια απειλή (π.χ. ιός εισβάλλει), οι φλεγμονώδεις πρωτεΐνες που ονομάζονται ιντερλευκίνες απελευθερώνονται από τα λευκά αιμοσφαίρια, ως προσαρμοστικός μηχανισμός για τον περιορισμό τραυματισμού ή μολύνσεων. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα υπέρ ανταποκρίνεται σε μία «προσβολή», που οδηγεί σε χρόνια απορρύθμιση των φλεγμονωδών διεργασιών που τελικά προκαλούν την ασθένεια.


«Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι οι ήδη υφιστάμενες ατομικές διαφορές στο περιφερικό ανοσοποιητικό σύστημα προβλέπουν και προωθούν την ευαισθησία στο άγχος» σημειώνει η Georgia Hodes, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Neuroscience.

Τα αποδεικτικά στοιχεία στην παρούσα μελέτη αποδεικνύουν ότι η ιντερλευκίνη 6 πριν από την έκθεση σε κοινωνικό άγχος μπορεί να προβλέψουν τις ατομικές διαφορές στην ευπάθεια σε έναν μελλοντικό κοινωνικό στρεσογόνο παράγοντα.


«Η ιντερλευκίνη-6 θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη κατάθλιψης σε ευάλωτα άτομα» λέει ο Δρ Russo. «Πιστεύουμε ότι οι μελέτες μας θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη νέων αντικαταθλιπτικών θεραπειών που αναστέλλουν την IL-6 και στη μείωση του άγχους που προκαλείται σε ασθενείς με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή.»

Επισκεφτείτε και συνδεθείτε:  www.medme.gr

Νευρική ανορεξία

  Το άτομο που πάσχει από νευρική ανορεξία σκόπιμα επιβάλλει στον εαυτό του τον διαρκή περιορισμό της κατανάλωσης τροφής. Δεν ικανοποιείται ακόμη κι αν το σωματικό του βάρος φθάσει κάτω από τα 40 κιλά. Ξεκινά σχεδόν πάντα με δίαιτα αδυνατίσματος, παρά το φυσιολογικό σωματικό βάρος ή τα ελάχιστα παραπανίσια κιλά.

Πόσο συχνή είναι;

Η νευρική ανορεξία απειλεί κυρίως γυναίκες ηλικίας 12-25 ετών. Η αναλογία σε σχέση με τους άντρες είναι 1 άντρας ανά 10 γυναίκες, και φθάνει μέχρι και 1 προς 20.

Που οφείλεται;

Τα αίτια της νευρικής ανορεξίας δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, ενώ συνοδεύεται από άγχος και κατάθλιψη. Η διαταραχή σχετίζεται με λανθασμένη άποψη για την εικόνα του σώματος, και έτσι το άτομο αρχίζει δίαιτες στέρησης ή έχει καθολική άρνηση για τροφή.

Τι προβλήματα υγείας προκαλεί;

Τα προβλήματα υγείας ταυτίζονται με αυτά του υποσιτισμού: υπόταση, υπογλυκαιμία, αναιμία, υποθερμία, γαστρεντερικά προβλήματα, αρρυθμίες, καρδιακή υπόταση, ωχρή όψη, διαταραχές στις εγκεφαλικές λειτουργίες, τριχόπτωση, μείωση της οστικής μάζας, κακή διάθεση. Σε παγκόσμιο επίπεδο το 20% αυτών των περιπτώσεων καταλήγουν σε θάνατο. Ορισμένες φορές οι περίοδοι άρνησης τροφής διακόπτονται από επεισόδια βουλιμίας. Δηλαδή το άτομο τρώει ακατάπαυστα και ανεξέλεγκτα ένα χρονικό διάστημα και στη συνέχεια προκαλεί εμετό ή χρησιμοποιεί καθαρκτικά, διουρητικά, ακόμη και κλύσμα.

Πως μπορούμε να καταλάβουμε αν ένα άτομο πάσχει από νευρική ανορεξία;

Στην αρχή το περιβάλλον του ανόρεκτου ατόμου δεν αντιλαμβάνεται τίποτα. Το άτομο αρχίζει να αδυνατίζει με κάποια δίαιτα, και προοδευτικά όλο και ελαττώνει την πρόσληψη τροφής. Χάνει συνεχώς βάρος, μέχρι που το φιλικό και οικογενειακό του περιβάλλον αρχίζει να ανησυχεί. Φθάνει σε σημείο αποστέωσης και συνεχίζει να κάνει δίαιτα, πιστεύοντας ότι πρέπει να χάσει κι άλλο βάρος. Άτομα με ψυχογενή ανορεξία συχνά συλλέγουν συνταγές μαγειρικής ή αρέσκονται στο να ετοιμάζουν πολύπλοκα φαγητά για τους άλλους. Συχνά κρύβουν τρόφιμα σε διάφορα μέρη του σπιτιού ή έχουν στις τσάντες τους γλυκά. Μπορεί να κόβουν το κρέας σε πολύ μικρά κομμάτια και να καταναλώνουν πολύ χρόνο για να τακτοποιήσουν τη τροφή στο πιάτο τους. Ενοχλούνται όταν οι άλλοι τους βλέπουν να τρώνε. Ορισμένες φορές εμφανίζουν διαταραχές σκέψης και συμπεριφοράς. Δεν φέρονται αυθόρμητα και δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

• Το σωματικό βάρος του ανορεκτικού είναι κατά πολλά κιλά λιγότερο από το κανονικό.
• Παθαίνει πανικό, τρομοκρατείται ακόμη και στη σκέψη ότι μπορεί να παχύνει.
• Αρνείται να δεχθεί ότι κινδυνεύει η υγεία του.
• Πιστεύει ότι πρέπει να χάνει συνεχώς κιλά, ακόμη και όταν είναι αποστεωμένο.
• Έχει μειωμένη ερωτική διάθεση.
• Παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης, γίνεται οξύθυμο και απομονώνεται.
• Κατά την εφηβεία δεν έχει έμμηνο ρύση.
• Εμφανίζει σοβαρές διαταραχές της εμμήνου ρύσεως.
• Παρουσιάζει διαταραχές στη σεξουαλική ζωή.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί

Η αντιμετώπιση της ψυχογενούς ανορεξίας πρέπει να περιλαμβάνει ψυχολογική θεραπεία, κυρίως γνωσιακού τύπου, διατροφική φροντίδα και πολλές φορές φαρμακευτική υποστήριξη. Η ψυχοθεραπεία έχει ως στόχο να αλλάξει την άποψη που έχει το άτομο για το σωματικό του βάρος. Όταν μάλιστα συνδυαστεί με ένα σωστό διαιτητικό πρόγραμμα, τότε μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά. Ωστόσο, δυσκολία παρουσιάζεται όταν το ανορεκτικό δε δέχεται καμιά βοήθεια, γιατί συνήθως αρνείται την ύπαρξη του προβλήματος. Δε δέχεται ότι διατρέφεται με λάθος τρόπο και νιώθει ότι απειλείται από τη θεραπεία που έχει ως στόχο την αύξηση του βάρους του. Το πρώτο βήμα είναι να επιτευχθεί συμμαχία μεταξύ του θεραπευτή και του ασθενούς. Γι’ αυτό συχνά η νοσηλεία και η υποχρεωτική σίτιση είναι απαραίτητες για τη σωτηρία του ατόμου. Ορισμένα άτομα με ψυχογενή ανορεξία εκδηλώνουν μόνο ένα επεισόδιο και έπειτα επανέρχονται στην προηγούμενη κατάσταση, δηλαδή αποκαθιστάται η υγεία τους. Αλλά πάλι έχουν συνεχώς διακυμάνσεις και υποτροπές, ενώ άλλα χρόνιες καταστάσεις, που επιδεινώνεται με τον καιρό.

Στεφανιαία νόσος και συμπτώματα

Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα

Παρ' όλο που οι περισσότεροι ασθενείς με στεφανιαία νόσο έχουν το ίδιο υποκείμενο πρόβλημα, κυρίως στένωση των στεφανιαίων αρτηριών, δεν παρουσιάζουν όλοι τα ίδια συμπτώματα. Μερικοί αναπτύσσουν στηθάγχη, άλλοι παθαίνουν έμφραγμα. Μικρό ποσοστό των ασθενών μπορεί να αναπτύξουν καρδιακή ανεπάρκεια χωρίς να παρουσιάσουν προειδοποιητικά συμπτώματα. Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς καθορίζει την εξέλιξή τους.

Βασικά Σημεία που αξίζει να θυμάστε

• Όταν ο καρδιακός μυς έχει έλλειψη οξυγόνου, το επακόλουθο είναι πόνος στο στήθος - είτε στηθάγχη είτε έμφραγμα.
• O έντονος πόνος στο στήθος θεωρείται έμφραγμα, έως ότου αποδειχθεί το αντίθετο.
• O πόνος της στηθάγχης συνήθως εκδηλώνεται όταν ασκείστε ή βρίσκεστε σε κατάσταση στρες.
• Η δυσπεψία συνήθως δεν προκαλείται από την άσκηση. Σε περίπτωση αμφιβολίας, συμβουλευθείτε έναν γιατρό.

Πόνος στο Στήθος

O πόνος στο στήθος δεν οφείλεται πάντοτε σε στεφανιαία νόσο. Κανείς δεν θα σκεφθεί ότι έχει καρδιοπάθεια αν πέσει και χτυπήσει τα πλευρά του, λ.χ., και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει μια κρίση δυσπεψίας που μπορεί να εξαπλωθεί στο στήθος. Μπορεί να σκεφθείτε ότι είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τον πόνο που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο από τους πόνους άλλης αιτιολογίας, αλλά στην πραγματικότητα η διάκριση είναι δύσκολη ακόμα και για τον πιο πεπειραμένο γιατρό.

Σταθερή στηθάγχη

Η σταθερή στηθάγχη προκαλείται από την άσκηση και υποχωρεί με την ανάπαυση. Στη στεφανιαία νόσο, ο πόνος προέρχεται από τις μυϊκές ίνες της καρδιάς, που δεν έχουν αρκετό οξυγόνο για το έργο που επιτελούν. Η στηθάγχη συνήθως διαρκεί από 2-3 έως το πολύ 10 λεπτά. Μπορεί να εκδηλώνεται μόνον όταν βαδίζετε μια ανηφόρα, όταν φυσάει δυνατά ή όταν ανεβαίνετε σκάλες, αλλά ενδέχεται να αναπτυχθεί και ύστερα από ήπια προσπάθεια, όπως το ντύσιμο. Συνήθως επιδεινώνεται στο κρύο και όταν ασκείται κανείς μετά το φαγητό - αν, λ.χ., βγάλετε τον σκύλο σας βόλτα μετά το πρωινό.

Ασταθής στηθάγχη

Σε γενικές γραμμές, η στηθάγχη είναι αρκετά προβλέψιμη. Αν, όμως, η στεφανιαία αρτηρία αποφραχθεί περαιτέρω ή δημιουργηθεί θρόμβος στην επιφάνειά της, η στεφανιαία νόσος μπορεί να περάσει σε ένα νέο στάδιο - την ασταθή στηθάγχη. Μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσετε ότι μπορείτε να διασχίσετε μικρή μόνον απόσταση πριν αναπτύξετε πόνο ή μπορεί να αναπτύσσετε πόνο όταν κάνετε μια ελαφριά δουλειά στο σπίτι ή όταν ανεβαίνετε την εσωτερική σκάλα για να πάτε για ύπνο. Μερικές φορές πιθανόν να σας ξυπνάει ο πόνος. Η οποιαδήποτε αλλαγή στον πόνο είναι μια σημαντική εξέλιξη και πρέπει να την αναφέρετε στον γιατρό σας. Η ασταθής στηθάγχη μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή και είναι σημαντικό να λάβετε προληπτικά μέτρα.

Έμφραγμα

O πόνος είναι ίδιος με αυτόν της στηθάγχης, αλλά αντί να καταπραΰνεται όταν ξεκουράζεστε, επιδεινώνεται. Oι ασθενείς που έχουν νιώσει πολλές φορές αυτόν τον πόνο, λένε ότι είναι ο χειρότερος πόνος που έχουν νιώσει στη ζωή τους. Oι ασθενείς που παθαίνουν έμφραγμα, αποκτούν μπλε σκούρο (μελανί) χρώμα και ιδρώνουν πολύ, ενώ το δέρμα τους είναι κρύο.

Συχνά αισθάνονται ναυτία και μπορεί να κάνουν έμετο. Μερικοί άνθρωποι που παθαίνουν έμφραγμα δεν είχαν ποτέ συμπτώματα στεφανιαίας νόσου. Εντούτοις, οι περισσότεροι είχαν συμπτώματα στηθάγχης εβδομάδες ή μήνες πριν, που οφείλονταν στη σταδιακή απόφραξη των στεφανιαίων αρτηριών. Η διαφορά μεταξύ της στηθάγχης και του εμφράγματος είναι ότι, ενώ η στηθάγχη αφήνει τον καρδιακό μυ με λιγοστό οξυγόνο αλλά ουσιαστικά υγιή, στο έμφραγμα τμήμα του καρδιακού μυός νεκρώνεται λόγω της ελλείψεως οξυγόνου.

Στο 20% περίπου των περιπτώσεων, τα συμπτώματα του εμφράγματος είναι ήπια και συχνά εκλαμβάνονται, λανθασμένα, ως δυσπεψία. Αυτό ισχύει κυρίως για τα ηλικιωμένα άτομα και τους ασθενείς με διαβήτη, ίσως διότι οι νευρικές ίνες του πόνου στην καρδιά αυτών των ανθρώπων δεν είναι τόσο ευαίσθητες σ' αυτόν.


Πόνος στο Στήθος= Ο πόνος που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο είναι ένα αμβλύ, «συντριπτικό» αίσθημα που συνήθως αρχίζει στο κέντρο του στήθους και μπορεί να εξαπλωθεί στον λαιμό και τα χέρια.
Πώς να αναγνωρίσετε τον πόνο στην καρδιά

• Ένας αμβλύς πόνος που δεν επιδεινώνεται όταν εισπνέετε.
• Συνήθως στο μέσον του στήθους, αλλά μπορεί να εξαπλωθεί στην αριστερή πλευρά και στα δύο χέρια ή προς τα πάνω στον λαιμό ή στον αυχένα.
• Μπορεί να περιγραφεί ως «βάρος», «κάψιμο» ή «μέγγενη»

Αλλες Αιτίες του Πόνου στο Στήθος

Όλοι αισθανόμαστε πόνους στο στήθος, όπως ακριβώς πονάμε σε άλλα τμήματα του σώματός μας. Στις πιθανές αιτίες αυτών των πόνων συμπεριλαμβάνονται οι εξής:

Δυσπεψία Ή Καούρες

O οισοφάγος, που ενώνει το στόμα με το στομάχι, βρίσκεται ακριβώς πίσω από την καρδιά και έχει την ίδια νευρική παροχή. Δεν προκαλεί, συνεπώς, έκπληξη το γεγονός ότι ο πόνος από τον οισοφάγο μπορεί να μοιάζει με πόνο από την καρδιά. Η δυσπεψία μπορεί να εμφανισθεί οποιαδήποτε στιγμή, αλλά συνήθως σχετίζεται με το φαγητό - αρχίζει μισή ώρα περίπου μετά τα γεύματα ή όταν το στομάχι είναι άδειο. Oι καούρες μπορεί να εκδηλωθούν τη νύχτα, διότι είστε ξαπλωμένοι και τα οξέα του στομάχου εισβάλλουν στον οισοφάγο και του προκαλούν ερεθισμό. Η κατανάλωση περισσότερης τροφής ή γάλακτος και η λήψη αντιόξινων φαρμάκων καταπραΰνουν τις καούρες, ενώ τα καυτά υγρά και το αλκοόλ τις επιδεινώνουν. Η δυσπεψία, πάντως, δεν προκαλείται από την άσκηση, και αν αισθάνεστε πόνο στο στήθος όταν βαδίζετε - ακόμα και αν έχετε ερυγή - είναι πολύ πιο πιθανόν να προέρχεται από την καρδιά, παρά από το στομάχι σας. Πηγαίνετε στον γιατρό σας.

Πλευροδυνία

Oι λοιμώξεις του θώρακα, όπως η πνευμονία, μπορεί να προκαλέσουν έναν αρκετά έντονο πόνο στο στήθος, που ονομάζεται πλευροδυνία. O πόνος είναι συνήθως οξύς, σε μία μόνον πλευρά του θώρακα, και επιδεινώνεται όταν βήχετε ή παίρνετε μια βαθιά ανάσα. O πόνος αυτός είναι αρκετά διαφορετικός από τον συνεχή πόνο της καρδιάς, που διαχέεται στη γύρω περιοχή και αντανακλά σε διάφορα άλλα σημεία του σώματος, όπως στον αριστερό βραχίονα.

Μυαλγία

Κατά μήκος της πλάτης και μεταξύ των πλευρών υπάρχουν μύες, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην αναπνοή και, όπως όλοι οι μύες, μπορεί να αναπτύξουν πόνο. O πόνος αυτός συνήθως περιορίζεται σε σχετικώς μικρή περιοχή του στήθους, είτε μπροστά είτε πίσω. Επιδεινώνεται στην καθιστή και ξαπλωτή θέση ή όταν γυρνάει ο ασθενής. Μπορεί να διαρκέσει από λίγες ώρες έως λίγες ημέρες και μετά να υποχωρήσει, για να εμφανισθεί και πάλι λίγες εβδομάδες αργότερα.


Υπάρχουν και άλλες πιθανές αιτίες του πόνου στο στήθος, αν και είναι λιγότερο συχνές:

Έρπης ζωστήρ. Η λοίμωξη αυτή μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο στο στήθος για 2-3 ημέρες, πριν εκδηλωθεί το χαρακτηριστικό εξάνθημα στην επώδυνη περιοχή.

Ιογενείς λοιμώξεις. Ιοί σαν αυτούς του κρυολογήματος ή της γρίπης πιθανόν να προσβάλουν τον χόνδρο που ενώνει τις πλευρές με το στέρνο. Όταν συμβεί αυτό, το στήθος είναι ευαίσθητο όταν το πιέζετε και ο πόνος είναι αρκετά διαφορετικός από τον πόνο της καρδιάς.

«Παγιδευμένο» νεύρο. Μερικές φορές, η πίεση σε ένα νεύρο της ράχης ή του αυχένα μπορεί να προκαλέσει πόνο, που εξαπλώνεται στο χέρι ή γύρω από το στήθος. Αυτό μπορεί να προκληθεί από βλάβη σε έναν μεσοσπονδύλιο δίσκο ή από σπονδυλαρθρίτιδα. Μια άλλη σχετικώς συχνή αιτία, κυρίως στις γυναίκες, είναι διάφορες διαταραχές των σπονδύλων, όπως η καθίζηση. Αυτές συνήθως είναι επακόλουθο της οστεοπορώσεως, κατά την οποία τα οστά γίνονται λεπτά και εύθραυστα.

«Φτερουγίσματα» της Καρδιάς

Τα «φτερουγίσματα», κατά τα οποία η καρδιά κτυπά άρρυθμα ή «χάνει» έναν παλμό, είναι πολύ συχνά στους υγιείς ανθρώπους. Συνήθως προκαλούνται από το στρες, το κάπνισμα ή την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων καφέ και τσαγιού. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί επίσης να αναπτύσσουν ηλεκτρικό «βραχυκύκλωμα» στην καρδιά, που προκαλεί πολύ ταχύ παλμό, αλλά αυτό είναι σπάνιο. Oι ασθενείς με στεφανιαία νόσο επίσης μπορεί να παρουσιάσουν προβλήματα καρδιακού ρυθμού, αλλά αυτό είναι πιθανότερο ύστερα από ένα έμφραγμα και ο γιατρός θα τους χορηγήσει ειδικά φάρμακα, για να τα θέσει υπό έλεγχο. Αν τα «φτερουγίσματα» συνοδεύονται από τάση λιποθυμίας, δύσπνοια ή πόνο στο στήθος, πρέπει να το πείτε όσο το δυνατόν συντομότερα στον γιατρό σας.

Δύσπνοια

Η δύσπνοια έχει πολλές πιθανές αιτίες, οι πιο συνηθισμένες των οποίων είναι η χρόνια βρογχίτιδα, το εμφύσημα και το άσθμα. Η καρδιακή ανεπάρκεια επίσης προκαλεί δύσπνοια και μπορεί να επηρεάσει έναν άνθρωπο που είχε πάθει έμφραγμα. Αν η καρδιά δεν λειτουργεί σωστά, στους ιστούς και στους πνεύμονες συσσωρεύεται υγρό, και το επακόλουθο είναι η δύσπνοια. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι σας είναι δύσκολο να ξαπλώσετε ανάσκελα ή ότι ξυπνάτε δυσκολευόμενοι να ανασάνετε. Μπορεί επίσης να αναπτύξετε έντονο βήχα. Όταν συσσωρεύεται υγρό σε άλλα σημεία του σώματος, μπορεί να διαπιστώσετε ότι οι αστράγαλοί σας είναι διογκωμένοι ή ότι πονάτε στην κοιλιά, επειδή έχουν διογκωθεί το ήπαρ και τα έντερά σας. Όταν ξέρετε ότι αντιμετωπίζετε καρδιολογικό πρόβλημα, η εντεινόμενη δύσπνοια ή ο βήχας που δεν υποχωρεί μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία. Υπάρχουν πλέον καλά φάρμακα για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας και όσο συντομότερα ζητήσετε βοήθεια από τον γιατρό σας τόσο το καλύτερο.

Ασθένιες που προκαλεί το κάπνισμα

  Αν και ο καθένας έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους για να κόψει το κάπνισμα, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Το κάπνισμα σκοτώνει! Για την ακρίβεια σκοτώνει 20.000 Έλληνες κάθε χρόνοΑν και ο καθένας έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους για να κόψει το κάπνισμα, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Το κάπνισμα σκοτώνει! Για την ακρίβεια σκοτώνει 20.000 Έλληνες κάθε χρόνο. Πολύ περισσότερους δηλαδή απ' όσους το αλκοόλ, οι αυτοκτονίες, οι δολοφονίες, οι πυρκαγιές, τα ναρκωτικά και το AIDS όλα μαζί!

ΚΑΠΝΙΣΜΑ - ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Ένας στους δυο καπνιστές θα πεθάνει από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Οι κυριότερες απ' αυτές είναι:

ΕΜΦΥΣΗΜΑ

Το εμφύσημα καταστρέφει αργά τους πνεύμονες κάνοντας την αναπνοή τόσο δύσκολη που ακόμη κι ένας απλός περίπατος στο γωνιακό μαγαζί είναι αδύνατος. Παρ' όλο που η ζημιά που έχει ήδη γίνει δεν επανέρχεται, μπορείς να αποτρέψεις παραπέρα ζημιά διακόπτοντας το κάπνισμα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΙ

Ο καρκίνος του πνεύμονα προκαλείται από τη πίσσα και τη νικοτίνη στο καπνό του τσιγάρου. Πολλοί καρκίνοι του πνεύμονα δεν μπορούν να αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση και τα θύματα συνήθως πεθαίνουν λίγους μήνες μετά τη διάγνωση. Το κάπνισμα επίσης προκαλεί καρκίνους στα χείλη, τη στοματική κοιλότητα, το λαιμό, το λάρυγγα και την κύστη και είναι πάντα παράγων κινδύνου για καρκίνους στο πάγκρεας, το στομάχι, τη μήτρα και τα νεφρά.

ΚΑΡΔΙΟΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Οι καρδιοαγγειακές ασθένειες προκαλούνται από τη νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα στα τσιγάρα. Η πολυδουλεμένη σου κιόλας καρδιά έχει να δουλέψει ακόμα σκληρότερα για να διεκπεραιώσει τις καθημερινές δραστηριότητες. Οι καρδιοαγγειακές παθήσεις απομυζούν την ενέργειά σου και κάνουν την αναπνοή σου πολύ δύσκολη.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Οι περιφερειακές αγγειακές παθήσεις αναπτύσσονται όταν λιγότερο αίμα και οξυγόνο κυκλοφορεί στα χέρια σου και στα πόδια. Αυτό αρχίζει σαν μούδιασμα ή οδυνηρός πόνος και μπορεί να καταλήξει σε γάγγραινα.

ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΗΜΕΙΩΜΕΝΗ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Πολλές γυναίκες που καπνίζουν είναι λιγότερο γόνιμες από τις μη καπνίστριες. Τους παίρνει περισσότερο καιρό για να συλλάβουν και είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν αποβολή.

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Οι άντρες που καπνίζουν πιθανόν να υποφέρουν από ανικανότητα, η οποία οφείλεται σε ζημιά στα αιμοφόρα αγγεία στο πέος.

ΧΑΜΗΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΟΡΜΟΝΗΣ

Το κάπνισμα μειώνει το σύνολο της ορμόνης των οιστρογόνων στο σώμα.

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ & ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ

Παίρνοντας το αντισυλληπτικό χάπι σε συνδυασμό με το κάπνισμα αυξάνεται ο κίνδυνος καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών περίπου δέκα φορές.

ΧΑΜΗΛΟ ΒΑΡΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

Τα μωρά που γεννιούνται από μητέρες οι οποίες κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι πιο πιθανό να έχουν βάρος κάτω του φυσιολογικού ή να γεννηθούν με πρόωρο τοκετό. Επίσης έχουν την τάση να αρρωσταίνουν συχνότερα, να κλαίνε περισσότερο και να κοιμούνται λιγότερο από τα μωρά που γεννιούνται από μη καπνίστριες μητέρες.

ΠΑΙΔΙΑ

Τα παιδιά των οποίων οι γονείς καπνίζουν είναι πολύ πιθανό να πάθουν πνευμονία και βρογχίτιδα στον πρώτο χρόνο της ζωής τους από τα παιδιά των μη καπνιστών γονέων. Επίσης είναι πολύ πιθανό να υποφέρουν από πολύ συχνές και σοβαρές κρίσεις άσθματος. Και τα μεγαλύτερα παιδιά είναι πολύ πιθανό να δοκιμάζουν το τσιγάρο ή να γίνουν καπνιστές αν ένας ή και οι δύο γονείς καπνίζουν.

ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ

Παθητικό κάπνισμα ονομάζεται η εισπνοή καπνού που προέρχεται από τα τσιγάρα άλλων ανθρώπων. Μπορεί να προκαλέσει καρκίνο ή άλλες ζημιές στους πνεύμονες και καρδιακές παθήσεις. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα στους περισσότερους κλειστούς δημόσιους χώρους και γραφεία.

Σακχαρώδης Διαβήτης

Τι είναι η νόσος

Ο Διαβήτης κατατάσσεται στα νοσήματα διαταραχής του μεταβολισμού. Ο μεταβολισμός είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το σώμα μας χρησιμοποιεί τις τροφές για να δώσει ενέργεια στον οργανισμό μας. Οι περισσότερες τροφές που τρώμε διασπώνται κυρίως σε γλυκόζη. Η γλυκόζη είναι μια μορφή «ζάχαρης» στο αίμα μας και αποτελεί την κύρια πηγή «καυσίμου» για το σώμα μας.

Όταν καταναλώνουμε τις τροφές, αυτές διασπώνται σε επιμέρους συστατικά και αυτά, μεταξύ των οποίων και η γλυκόζη προωθούνται στο αίμα μας. Τα κύτταρα του οργανισμού μας χρησιμοποιούν τη γλυκόζη αυτή προκειμένου να την μετατρέψουν σε ενέργεια, για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Ωστόσο, η γλυκόζη δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα χωρίς την παρουσία μιας ουσίας - μεταφορέα της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας. Μετά το φαγητό, το πάγκρεας αυτόματα απελευθερώνει μια ικανή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να ωθήσει την υπάρχουσα στο αίμα γλυκόζη προς τα κύτταρα. Αυτή η μετακίνηση αντιστοιχεί και στη μείωση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα.

Ο άνθρωπος που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη έχει αρκετά αυξημένη ποσότητα γλυκόζης στο αίμα του (υπεργλυκαιμία). Αυτό συμβαίνει γιατί είτε το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ή καθόλου ινσουλίνη, ή γιατί τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται αυξημένη κυκλοφορία γλυκόζης στο αίμα. Η παραπάνω αυτή ποσότητα γλυκόζης αποβάλλεται από το σώμα μέσω της ούρησης. Έτσι, αν το αίμα έχει επαρκή ποσότητα γλυκόζης, τα κύτταρα δεν μπορούν να την απορροφήσουν  για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος σε ενέργεια.

Επιδημιολογικά στοιχεία

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 171 εκατομμύρια άνθρωποι ή αλλιώς το 2,8% του παγκόσμιου πληθυσμού παρουσιάζει Σακχαρώδη Διαβήτη και υπολογίζεται πως μέχρι το 2030 το ποσοστό αυτό θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

Είδη Σακχαρώδη Διαβήτη

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι Διαβήτη:

Διαβήτης Τύπου 1 – Δεν παράγεται καθόλου ινσουλίνη
Διαβήτης Τύπου 2 – Δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή η παραγόμενη ινσουλίνη δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό της.
Διαβήτης της Κύησης – Πολλές γυναίκες αναπτύσσουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης.
Ο Διαβήτης Τύπου 1 & 2 είναι χρόνιες καταστάσεις. Ο Διαβήτης της κύησης συνήθως είναι παροδικός και διορθώνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.

 Πως εκδηλώνεται η νόσος - Συμπτώματα

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης συχνά δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Εάν εμφανίζονται, τα συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί περιλαμβάνουν την πολυδιψία (συχνή ή/και έντονη δίψα), την πολυουρία/συχνουρία (συχνή ούρηση), την πολυφαγία και  το αίσθημα πείνας, την κόπωση, τη θολή όραση, τη ναυτία, τον έμετο, την απώλεια σωματικού βάρους (παρά την πολυφαγία) και άλλα.

Διάγνωση της νόσου – Εξετάσεις

Ο Διαβήτης μπορεί να διαγνωσθεί με μια απλή εξέταση ούρων στην οποία μπορεί να ανευρεθεί υψηλή ποσότητα γλυκόζης σε αυτά. Συνήθως συνοδεύεται με μια εξέταση αίματος για να διαπιστωθούν τα επίπεδα γλυκόζης και στο αίμα.
Αν ανησυχείτε ότι πολλά από τα προαναφερόμενα συμπτώματα παρουσιάζονται και σ’ εσάς, θα πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας.

Ποιες είναι οι επιπλοκές

Οι επιπλοκές εξαρτώνται από τον τύπο του διαβήτη. Διαβάστε πιο κάτω ανάλογα με τον τύπο.
Αν ο Διαβήτης δεν ελέγχεται επαρκώς, ο ασθενής έχει σημαντικές πιθανότητες να εκδηλώσει διαταραχές όπως υπογλυκαιμία, υπεργλυκαιμία, ακόμα και κώμα. Μακροχρόνια σε περίπτωση μη ρυθμισμένου διαβήτη εμφανίζονται καρδιαγγειακά νοσήματα, αμφιβληστροειδοπάθειες, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, νευροπάθειες, αδυναμία επούλωσης τραυμάτων, γάγγραινα στα πόδια (Διαβητικό Πόδι) που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ακρωτηριασμό, καθώς και στυτικές δυσλειτουργίες.
Γενικά, τόσο οι βραχυπρόθεσμες, όσο και οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές του Διαβήτη σχετίζονται με προβλήματα των αγγείων σε όλο το σώμα, με επακόλουθες βλάβες σε διάφορα όργανα (καρδιά, νεφροί, μάτια, κλπ).

Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης

Η θεραπεία του Διαβήτη είναι αποτελεσματική και απαραίτητη.
Όλοι οι τύποι Διαβήτη είναι θεραπεύσιμοι αλλά η θεραπεία για τους τύπους 1 και 2 διαρκούν ολόκληρη τη ζωή. Ο ασθενής λαμβάνει συχνά ινσουλίνη. Η θεραπεία για τους ασθενείς με Διαβήτη τύπου 1 είναι ενέσιμη ινσουλίνη σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση.
Οι ασθενείς με Διαβήτη τύπου 2 συνήθως λαμβάνουν χάπια σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση, αλλά ανάλογα με την ανταπόκριση κάποιες φορές χρειάζεται να λάβουν ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή.

Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο – Πρόγνωση

Συνεχίστε τη ζωή σας.
Εάν έχετε Διαβήτη τύπου 1, ακολουθείτε μια σωστή διατροφή, ασκείστε και παίρνετε την ινσουλίνη, μπορείτε να συνεχίσετε τη ζωή σας χωρίς προβλήματα.
Διατηρείστε ισορροπία μεταξύ της ινσουλίνης, της διατροφής και του τρόπου ζωής σας.
Η ποσότητα της ινσουλίνης που λαμβάνετε συνδέεται άμεσα με την ποσότητα και το είδος του φαγητού που καταναλώνετε κάθε φορά. Ακόμη, η καθημερινή δραστηριότητα συνδέεται με το χρόνο και την ποσότητα της χορηγούμενης ινσουλίνης.
Ελέγξτε το Σάκχαρό σας.
Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να ελέγχουν συχνά και σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού τους τα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης).
Προλάβετε την εκδήλωση καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Επειδή ο κίνδυνος εκδήλωσης καρδιαγγειακών νοσημάτων είναι αρκετά υψηλός για τους διαβητικούς είναι σημαντικό να ελέγχονται συχνά η αρτηριακή πίεση και η χοληστερόλη, καθώς και τυχόν άλλοι παράγοντες που μπορεί να συνυπάρχουν.
Σταματήστε το κάπνισμα!
Το κάπνισμα έχει σημαντική επίδραση σε όλο τον ανθρώπινο οργανισμό και ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό σύστημα. Είναι σημαντικό να διακόπτεται άμεσα.
Συμβουλευθείτε έναν ειδικό.
Ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας υγείας θα βοηθήσει τον ασθενή πώς να ελέγξει το Διαβήτη του.
Κάποιοι από τους επαγγελματίες υγείας που μπορείτε να απευθύνεστε για οποιοδήποτε πρόβλημα σχετιζόμενο με το Διαβήτη είναι οι Γενικοί ιατροί, Ενδοκρινολόγοι, Παθολόγοι, Διαβητολόγοι, Καρδιολόγοι, Παιδίατροι, Διαιτολόγοι, Ποδίατροι, Οφθαλμίατροι, Αθλητίατροι, Νοσηλευτές καθώς και πολλοί άλλοι.
Ειδικά για τον Διαβήτη της κύησης η γυναίκα θα πρέπει να συμβουλευτεί μαιευτήρα-γυναικολόγο με ειδίκευση στις περιπτώσεις διαβητικών εγκύων.

Παχυσαρκία

Με τον όρο παχυσαρκία εννοούμε την αύξηση του βάρους του σώματος, που οφείλεται σε αύξηση της ποσότητας του λίπους που περιέχει, και αφορά οποιοδήποτε άνθρωπο.

Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της Π.Ο.Υ. (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) η παχυσαρκία έχει χαρακτηρισθεί νόσος, και συνεπώς σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Θεωρείται πολυπαραγοντική που κύριο λόγο παίζουν η γενετική, η νευροχημεία και η ψυχολογία. Ανάλογα με το αίτιο που την προκαλεί διακρίνεται σε εξωγενή και ενδογενή.

Αιτίες

Τα αίτια που οδηγούν στην παχυσαρκία δεν έχουν πλήρως διερευνηθεί. Αντίστοιχα, δεν είναι πάντα εύκολο να καθορισθούν με βεβαιότητα για τον κάθε παχύσαρκο. Ενοχοποιούνται γενετικοί, μεταβολικοί, ενδοκρινικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες χωρίς να αποκλείεται σε ένα άτομο να συνυπάρχουν και να δρουν αθροιστικά περισσότεροι από ένας παράγοντες κινδύνου.


Ο βασικός μηχανισμός έχει σχέση με την πρόσληψη θερμίδων που υπερβαίνουν τις ενεργειακές ανάγκες του ατόμου.



Ο τρόπος ζωής:
Η καθιστική ζωή σε συνδυασμό με την κακή διατροφή είναι η κύρια αιτία της παχυσαρκίας στο δυτικό κόσμο. Παρά το γεγονός ότι το μορφωτικό επίπεδο έχει διεθνώς ανέβει και οι πληροφορίες για τη σωστή διατροφή βρίσκονται παντού γύρω μας, φαίνεται ότι τρώμε πολύ, γρήγορα και κακής ποιότητας τροφή. Παράλληλα, ασκούμαστε όλο και λιγότερο, κοιμόμαστε λιγότερο, παίρνουμε περισσότερα φάρμακα και απομακρυνόμαστε από τα πρότυπα της υγιεινής ζωής.

Αποτέλεσμα είναι να προσλαμβάνουμε περισσότερες θερμίδες από όσες καταναλώνουμε και να αυξάνεται το ποσοστό λίπους στο σώμα.

Η κληρονομικότητα:
Επιστημονικές μελέτες δείχνουν πως στον έλεγχο της πρόσληψης βάρους εμπλέκονται διάφορα γονίδια, επιδρώντας σε σωρεία παραμέτρων, όπως η όρεξη, ο βασικός μεταβολισμός, η κατανομή λίπους, οι διατροφικές προτιμήσεις, η επιθυμία για άσκηση, κτλ. 

Πολλές από αυτές τις μελέτες έχουν γίνει σε δίδυμα αδέλφια, και φαίνεται πως η κληρονομικότητα μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη της παχυσαρκίας σε ποσοστό έως και 70%. Για να εκδηλωθεί όμως η οποιαδήποτε προδιάθεση στην παχυσαρκία, πρέπει να επιδράσουν και εξωγενείς, μη γενετικοί παράγοντες όπως η προσφορά αρκετών και κακής ποιότητας θερμίδων και η έλλειψη άσκησης. 

Ενδιαφέρον έχει η θεωρία ότι τα “γονίδια της παχυσαρκίας” κατά το παρελθόν έδρασαν ευεργετικά γι’ αυτό και μεταδόθηκαν στις επόμενες γενεές με τη διαδικασία της φυσικής επιλογής. Σε παλαιότερες, δηλαδή, εποχές, τα μεγαλύτερα αποθέματα λίπους σήμαιναν και μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης σε περιόδους λιμού. Φυσικά αυτή η φυσική επιλογή είναι πλέον άχρηστη σε κοινωνίες με σταθερή προσφορά τροφής. 

Αξίζει να αναφερθεί πως υπάρχουν και ορισμένα σπάνια κληρονομούμενα σύνδρομα που σχετίζονται με αδυναμία ελέγχου του σωματικού βάρους και την ανάπτυξη παχυσαρκίας. Παράδειγμα τέτοιου συνδρόμου συνιστά το σύνδρομο Prader-Willi που χαρακτηρίζεται από ακατάσχετη όρεξη, υπογοναδισμό, ελλιπή ανάπτυξη και διαταραχές της μάθησης. Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σε γενετικά σύνδρομα πρέπει να γίνεται μόνο από ειδικευμένα κέντρα.

Η παχυσαρκία ως αποτέλεσμα άλλων νόσων:
Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ορισμένες ασθένειες, ή και φάρμακα μπορεί να προδιαθέτουν σε παχυσαρκία. Παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων αποτελούν ο υποθυρεοειδισμός, το σύνδρομο Cushing, ή και κάποιες άλλες σπάνιες ορμονικές διαταραχές. 

Φυσικά, ασθένειες της ψυχικής σφαίρας όπως η βουλιμία, οι διαταραχές λήψης τροφής και υποχονδριακή υπερφαγία οδηγούν επίσης σε παχυσαρκία. Από φαρμακευτικές ουσίες ενοχοποιούνται τα στεροειδή (κορτιζόνη), τα αντιψυχωσικά φάρμακα και ορισμένες θεραπείες υπογονιμότητας.


Οι «ασθενείς» με ΔΣΜ > 50 δεν θα γεράσουν. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι στο βιβλίο Guinness, δεν έχει καταχωρηθεί υπερβολικά παχύσαρκος άνθρωπος άνω των 40 ετών, αλλά κι εμείς εάν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάποιον γνωστό μας υπερβολικά παχύσαρκο ηλικιωμένο, πιθανώς να μην μπορέσουμε.

Επιπτώσεις

 Οι «ασθενείς» με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) > 50 δεν θα γεράσουν. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι στο βιβλίο Guinness, δεν έχει καταχωρηθεί υπερβολικά παχύσαρκος άνθρωπος άνω των 40 ετών, αλλά κι εμείς εάν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάποιον γνωστό μας υπερβολικά παχύσαρκο ηλικιωμένο, πιθανώς να μην μπορέσουμε.


   Η παχυσαρκία συνδέεται με μια σειρά ασθενειών που αφορούν όλα τα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος. Έτσι δημιουργούνται προβλήματα από το:


α) αναπνευστικό σύστημα

β) καρδιαγγειακό σύστημα

γ) εκφυλίσεις μεγάλων αρθρώσεων

δ) αύξηση χοληστερίνης, σακχάρου, χολολιθίαση, λιπώδη διήθηση ήπατος.

ε) γυναικολογικά προβλήματα

στ) αυξημένη συχνότητα σε καρκίνο

ζ) αυξημένος κίνδυνος επιπλοκών μετά από εγχειρήσεις

η) ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται από την κοινωνική απόρριψη και απομόνωση.

θ) επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη

Πρόγνωση

Το σπουδαιότερο όμως από όλα αυτά είναι ότι πρέπει να εξασφαλισθεί η πλήρης συνεργασία του ασθενούς και του θεράποντος ιατρού, διότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η προσπάθεια για απώλεια του περιττού σωματικού βάρους δεν τελειώνει με κάποιου είδους επέμβαση, αλλά ξεκινά την επομένη της εγχειρήσεως. Ο ασθενής δεν παύει να είναι κάποιος καταναλωτής που από μόνος του πρέπει να ψάξει και να επιλέξει τον καλό επιστήμονα, τη σωστή μέθοδο μέσα από την σωστή ενημέρωση, την ανθρώπινη συμπεριφορά που του προσφέρεται, γιατί με τον θεράποντα ιατρό του θα συμπορευτούν μαζί πιθανώς αρκετά χρόνια.

Θεραπεία

Η θεραπεία της παχυσαρκίας διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η συστηματική και ελεγχόμενη από τον διατροφολόγο σωστή διατροφή, το ενδογαστρικό μπαλόνι και τα φάρμακα (Acomplia, Reductil Xenical), σε συνδυασμό με σωστή και συστηματική σωματική άσκηση.

 Οι χειρουργικές επεμβάσεις που εφαρμόζονται στην θεραπεία της παχυσαρκίας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη ανήκουν αυτές που περιορίζουν την χωρητικότητα του στομάχου και στην δεύτερη αυτές που δημιουργούν δυσαπορρόφηση ή συνδυασμό και των δύο.

    Στις περιοριστικού τύπου επεμβάσεις ανήκουν:

α) η κάθετη γαστροπλαστική,

β) ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος και

γ) η sleeve γαστρεκτομή που αποτελεί ίσως την πιο ιδανική λύση στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σήμερα.


    Στις επεμβάσεις που δημιουργούν δυσαπορρόφηση ανήκουν

α) τα διαφόρων ειδών γαστρικά by-pass και

β) οι χολοπαγκρεατικές παρακάμψεις.


Μια ξεχωριστή κατηγορία αποτελεί ο γαστρικός βηματοδότης, που όμως ακόμη βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο (κάτι ανάλογο με τον βηματοδότη που τοποθετείται στην καρδιά).

 Οι λόγοι που μας οδήγησαν στην συγγραφή και δημοσίευση αυτού του άρθρου είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια σωστή ενημέρωση και τοποθέτηση στο θέμα της παχυσαρκίας. Πιστεύουμε ότι αποτελεί την πρώτη από τις σύγχρονες «ασθένειες του πολιτισμού» με χρόνια μορφή και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται ώστε να μην προσλάβει διαστάσεις πανδημίας και αποτελέσει μια σύγχρονη μάστιγα για την ανθρωπότητα.

 Τέλος, η παχυσαρκία θεωρείται πλέον μία από τις σοβαρότερες επιδημίες του 21ου αιώνα. Σχετίζεται με την εμφάνιση πολλών νοσημάτων και αυξημένη θνησιμότητα, για αυτό τόσο η πρόληψη όσο και η αντιμετώπιση της απασχαλούν ιδιαιτέρως την επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα η χειρουργική της παχυσαρκίας αποτελεί ουσιαστικά τη μοναδική μέθοδο απώλειας σημαντικού αριθμού κιλών, με παράλληλη δυνατότητα διατήρησης του αποτελέσματος για σημαντικά μακρύτερο χρονικό διάστημα.
 Οι συχνότερες επεμβάσεις νοσογόνου παχυσαρκίας που πραγματοποιούνται στις μέρες μας είναι οι:

• Ρυθμιζόμενος Γαστρικός Δακτύλιος (Adjustable Gastric Band)
• Eπιμήκης Γαστρεκτομή (Sleeve Gastrectomy)
• Γαστρική Παράκαμψη (Gastric Bypass)
• Χολοπαγκρεατική Εκτροπή.